Ποιoς ο ρόλος της κοινωνίας και ποιoς των Αρχών; Πού ξεκινούν τα δικαιώματα και πού οι ευθύνες του κάθε ενός ξεχωριστά αλλά -κυρίως- πού συναντούνται; Δεν θα έπρεπε να είναι δύσκολες οι απαντήσεις σε αυτά τα θεμελιώδη ερωτήματα. Έχω όμως την αίσθηση ότι είμαστε αποπροσανατολισμένοι. Παρακολουθώ αποσβολωμένος στη σφαίρα των δημόσιων συζητήσεων ένα μόνιμο αρνητισμό σχεδόν στα όρια της μιζέριας. Στέκω αμήχανος όταν συνειδητοποιώ ότι έπαψε από καιρό να μας απασχολεί το δάσος και ασχολούμαστε πολύ επισταμένα όχι μόνο με το δέντρο αλλά και με το κλαδί.

Έχουμε την ευτυχία να ζούμε σε εποχές που η τεχνολογία μας δίνει τη μοναδική ευκαιρία της καθημερινής επαφής, της συνεχούς ενημέρωσης. Για πρώτη φορά -ίσως- στην Ιστορία ο κάθε ένας και η κάθε μια έχει βήμα να τοποθετηθεί και να εκφράσει ελεύθερα τις απόψεις και τους προβληματισμούς του/της. Θα ανέμενε κανείς ότι μέσα από αυτές τις “πλατιές” και καθολικές συζητήσεις θα προέκυπταν τα ουσιαστικότερα συμπεράσματα και θα πραγματωνόταν επιτέλους η “πολιτεία του λαού, από το λαό, για το λαό”. Η εικόνα βέβαια απέχει μακράν από το ιδανικό.

Θα περίμενε κανείς ότι πρώτοι εμείς που επιλέξαμε την ενασχόληση με τα κοινά θα λειτουργούσαμε ως πυξίδες, δρομοδείκτες της ορθής κατεύθυνσης, θα καθοδηγούσαμε τη δημόσια συζήτηση επί της ουσίας. Η ουσία βέβαια δεν μπορεί να είναι άλλη από την ανάπτυξη της πόλης μας, από την αναζήτηση ελπίδας και στην ανάκτηση της πίστης της κοινωνίας. Έχουμε χρέος πρώτοι εμείς να επαναπροσδιορίσουμε τις προτεραιότητες της δημόσιας ζωής, εντός και εκτός Δημοτικού Συμβουλίου, και δια του παραδείγματος να πορευτούμε μπροστά. Μόνο μπροστά και ποτέ πίσω! Τότε είμαι σίγουρος ότι η κοινωνία θα ακολουθούσε και θα συμμετείχε ενεργά και παραγωγικά.

Δεν μπορεί να είναι στόχος μας οι σπασμωδικές και κατά περίπτωση κινήσεις. Ως Αρχή έχουμε θεσμική ευθύνη να χαράζουμε πολιτικές και πλαίσια τα οποία θα απαντούν σε ζητήματα τόσο σήμερα όσο και στο μέλλον. Πολιτικές και πλαίσια που θα επιλύουν διαχρονικά προβλήματα και που θα βελτιώνουν την καθημερινότητα της κοινωνίας που κληθήκαμε να έχουμε την τιμή να υπηρετούμε.

Έχουν κατατεθεί μέχρι σήμερα πλειάδες προτάσεων από αρκετά μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου, προϊόντα ουσιαστικής έρευνας και σκληρής δουλείας. Αρκετές από αυτές πολύ αξιόλογες. Οι περισσότερες των προτάσεων στόχευαν και στοχεύουν στο να επιλύσουν διαχρονικά ζητήματα που ο Δήμος αντιμετώπιζε αποσπασματικά ή/και προβληματικά.

• Επιθυμούμε μια πόλη καθαρή με καθαρές γειτονιές; Επιστρατεύουμε την τεχνολογία για να το πράξουμε; Ωραία, εδώ και 2 χρόνια έχω ετοιμάσει και προτείνει την εφαρμογή “ourPafos” που κάνει ακριβώς αυτό. Εδώ και 2 χρόνια παραμένει στα “αζήτητα” (και ασυζήτητα) ενώ άλλοι Δήμοι την έχουν ήδη υϊοθετήσει.
• Θεωρούμε ότι πρέπει να αρθούν οι παρανομίες σε οικίες και επιχειρήσεις; Ορθά, δεν θα έπρεπε πρώτα όμως -ως Τοπική Αρχή- να αναγνωρίσουμε την κοινωνική πτυχή του ζητήματος και να καταρτίσουμε πλαίσιο ουσιαστικής αντιμετώπισης για να γνωρίζουν και οι ίδιοι τις διορθωτικές κινήσεις; Η πρότασή μου για “Περίοδο Πολεοδομικής Εξυγίανσης” ακριβώς αυτό στόχευε. 1 χρόνο μετά νιώθω περισσότερο από ποτέ ότι ήταν στη σωστή κατεύθυνση. Αντί τούτου προτιμήσαμε το σπασμωδικό, αντανακλαστικά και κατά περίπτωση.
• Ελπίζουμε το κέντρο της πόλης και η Τουριστική μας περιοχή να αναγεννηθούν; Εδώ και 1 χρόνο η εγκεκριμένη πρότασή μου για Εκπόνηση Σχεδίου Περιοχής παραμένει ανεκμετάλλευτη, το ίδιο και τα πολλαπλά πλεονεκτήματα που όσες πόλεις το έχουν εφαρμόσει απολαμβάνουν.
• Θέλουμε το Εμπορικό μας Κέντρο ανανεωμένο; Εδώ και 6 μήνες έχω καταθέσει πρόταση 70 σελίδων για τη συνολική του αντιμετώπιση, βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Συνάδελφοι Δημοτικοί Σύμβουλοι έχουν κατά καιρούς καταθέσει αξιόλογες προτάσεις που μέχρι σήμερα δεν έχουν συζητηθεί.
• Επενδύουμε στην ενεργό συμμετοχή των Δημοτών στα κοινά;  Ελπίζω η πρότασή μου για Συμμετοχικό Προϋπολογισμό να τύχει αξιοποίησης στα πλαίσια υλοποίησης που έχω προτείνει πρόσφατα.

Μέχρι τη στιγμή που γράφεται το κείμενο ελάχιστες προτάσεις Δημοτικών Συμβούλων έχουν συμπεριληφθεί σε Ημερήσιες Διατάξεις Ολομέλειας ή/και παραπεμφθεί στις αρμόδιες Επιτροπές και συζητηθεί. Ακόμα και αν μέχρι πριν από λίγους μήνες ξαναστείλαμε ΟΛΟΙ μας ΟΛΕΣ μας τις προτάσεις για να ξεκινήσουν οι συζητήσεις πριν την έναρξη του Καλοκαιριού.

Είναι θεμελιώδης αρχή της Δημοκρατίας να μην ξεχνάμε ότι με τις ευθύνες των πολιτών έναντι στην πολιτεία υπάρχουν και οι ευθύνες της πολιτείας έναντι των πολιτών. Δεν μπορούμε να διαχωρίζουμε τις απαιτήσεις από τις ευθύνες. Πόσο -το ίδιο- άμεσες είναι οι παρεμβάσεις μας ως προς τις υποχρεώσεις;

• Εστία μόλυνσης τα λερωμένα τεμάχια, εστία μόλυνσης όμως και τα σκύβαλα που συσσωρεύονται συνεχώς.
• Δείγμα κοινωνικής απαιδευσίας ο σεβασμός του γείτονα και της γειτονιάς, δείγμα κοινωνικής απαιδευσίας όμως και η παντελής έλλειψη υποδομών για άτομα με αναπηρία σε έργα που παραδόθηκαν μόλις πριν από λίγους μήνες.
• Αδιανόητη η καταπάτηση δημόσιων χώρων αυθαίρετα, το ίδιο αδιανόητη και οι εικόνες εγκατάλειψης ορισμένων πάρκων της πόλης μας.
• Απαράδεκτη η μόλυνση δημόσιων χώρων, απαράδεκτη όμως και η κατάντια των Δημόσιων Αποχωρητηρίων (εαν υπάρχουν).
• Καταδικαστέες οι όποιες πολεοδομικές παρανομίες, τραγικός όμως και ο ρυθμός έγκρισης νέων πολεοδομικών αιτήσεων.
• Κατακριτέα η αποκοπή δέντρων από πολίτες και οι βανδαλισμοί, αναχρονιστικό όμως και το μαζικό κλάδεμα Δέντρων από το Δήμο.
• Αφαιρέσαμε ορισμένες τέντες στο Εμπορικό Κέντρο πριν από μήνες, ακόμη αναμένουν οι καταστηματάρχες να τους υποδείξουμε τι πρέπει να κάνουν.

Μέσα σε όλα αυτά τα “μεγάλα”, τα “μικρά” δεν μπορούν να θεωρηθούν αυτονόητα. Δεν είναι μόνο οι αποφάσεις και τα έργα που παίζουν ρόλο αλλά -πολλές φορές- και ο τρόπος εφαρμογής τους. Έχω την έντονη πεποίθηση άλλωστε ότι στην Πολιτική είναι τα μέσα που καθαγιάζουν τον σκοπό και ποτέ ο σκοπός τα μέσα.

• Έχουμε την εικόνα σήμερα ενός Δήμου δημοκρατικού όπου ο κάθε ένας δημότης ελεύθερα μπορεί να τοποθετηθεί;
• Έχουμε την -άνευ διαπραγμάτευσης- στοιχειώδη ευγένεια απέναντι στους δημότες μας όταν “απαιτούμε” συμμόρφωση;
• Ασχολούμαστε εξίσου με την ενημέρωση και το διάλογο με τους συμπολίτες μας, να αφουγκραστούμε τις ανησυχίες τους όσο με την επιβολή μέτρων;
• Έχουμε σήμερα ως Τοπική Αρχή εκείνο το ανθρώπινο πρόσωπο, την κοινωνική ευαισθησία που διαφοροποιεί την Τοπική Αυτοδιοίκηση από την όποια “απρόσωπη” Δημόσια Υπηρεσία;

Ευθύνη μας ο έλεγχος, χρέος μας όμως η χάραξη πολιτικής στα πλαίσια πολιτικού πολιτισμού. Ίσως τότε να ξαναβρούμε την πυξίδα μας, ως πόλη πρώτα και ως Αρχή ύστερα. Γιατί αυτό οφείλει να μας απασχολεί πρωτίστως, η κοινωνική μας συνοχή και όχι η εικόνα.