”Είμαστε όμως στο κατώφλι μιας νέας εποχής. Οι καιροί αλλάζουν και πρέπει να αλλάξουν και οι νοοτροπίες, οι αντιλήψεις. Έχουμε ανάγκη από την εμπλοκή της κοινωνίας και ιδιαίτερα των νέων...

Τα δεδομένα της κρισιμότητας της περιόδου που διανύουμε είναι εκτιμώ γνωστά σε όλους μας. Δεν χρειάζεται να αναφέρω τη σοβαρότητα της κατάστασης, το γνωρίζουν όλοι και πολύ καλά. Κράτος, οργανωμένοι...

Αντιμετωπίζω το ρόλο μου ως Δημοτικός Σύμβουλος με σοβαρότητα, έχω πλήρη συναίσθηση της εμπιστοσύνης αλλά και των ευθυνών που μου ανέθεσαν οι συμπολίτες μου για να συμμετέχω στο Δημοτικό Συμβούλιο....

Το ζήτημα των Ρυθμιστικών Σχεδίων -και ειδικότερα της Λεωφόρος Ελλάδος- μας έχει απασχολήσει για μεγάλο διάστημα.  Έχω ήδη τοποθετηθεί δημόσια ουκ ολίγες φορές και έχω εκφράσει την άποψή μου τόσο...

Είχα εκφράσει από την πρώτη στιγμή που τέθηκε το ζήτημα ανέγερσης Καφεστιατορίου στην παραλία του ΣΟΔΑΠ τη διαφωνία μου. Η εισήγησή μου ήταν όπως ανεγερθεί αναψυκτήριο με μέγιστο εμβαδόν κλειστών...

Παρακολουθώ αμήχανος το τελευταίο διάστημα μια δημόσια συζήτηση όπως έχει εξελιχθεί για το ζήτημα της ανέγερσης Καθεδρικού Ναού εντός του Κήπου, “Γνωστού ως Δημόσιου Κήπου”. Η αμηχανία μου εδράζεται -κυρίως-...

Είναι θεωρώ πλέον αυτονόητο ότι η κοινωνία έχει απολέσει την εμπιστοσύνη της στους θεσμούς. Όχι αδίκως βεβαίως, οι πληγές από όσους καταχράστηκαν τα αξιώματα στα οποία η κοινωνία τους ανέδειξε...

Έχω μάθει στις δημόσιες μου τοποθετήσεις να είμαι ξεκάθαρος και όσο μου το επιτρέπουν οι γνώσεις μου τεκμηριωμένος αλλά και αντικειμενικός. Όποια και αν είναι η απόφαση για τα Ρυθμιστικά...

Ποιος ο ρόλος της κοινωνίας και ποιος των Αρχών; Πού ξεκινούν τα δικαιώματα και πού οι ευθύνες του κάθε ενός ξεχωριστά αλλά -κυρίως- πού συναντούνται; Στέκω αμήχανος όταν συνειδητοποιώ ότι έπαψε από καιρό να μας απασχολεί το δάσος και ασχολούμαστε πολύ επισταμένα όχι μόνο με το δέντρο αλλά και με το κλαδί.

Είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της Κυπριακής πραγματικότητας η έλλειψη προγραμματισμού, η απουσία στρατηγικής. Στέκουμε αδρανείς παρατηρητές αγνοώντας προφανείς κινδύνους, μέχρι να είναι αργά. Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι τα αντανακλαστικά μας είναι άμεσα και μαξιμαλιστικά. Εκ των υστέρων το εξαντλούμε…έως την επόμενη φορά, που επαναλαμβάνεται η σκηνή που δείχνει πόσο απροετοίμαστοι είμαστε. Επιχειρησιακά και προληπτικά.