Η κοινωνία το απαιτεί, η εποχή το επιβάλει, η Βουλή το οφείλει!

Στις προηγούμενες Βουλευτικές εκλογές 180.644 συμπολίτες μας επέλεξαν να μην προσέλθουν καν στις κάλπες και πέραν των 11 χιλιάδων προτίμησαν Λευκό ή Άκυρο. Αυτοί αριθμοί αθροίζονται σε κάτι περισσότερο από 36%. Εάν προσθέσουμε και όσους νέους δεν έχουν κάνει καν αίτηση για εκλογικό βιβλιάριο τότε αντιλαμβανόμαστε ότι η κοινωνία στέλνει μηνύματα, ή έστω το επιχειρεί.

Εαν σε κάποιο σημείο του σύγχρονου πολιτικού λόγου μας ενδιαφέρει να μιλήσουμε ειλικρινά θα πρέπει να ξεκινήσουμε τη συζήτηση με ορισμένες παραδοχές. Δεν μπορεί η αυξανόμενη -σε επίπεδο μάστιγας- αποχή να είναι ευθύνη -μόνο- μιας αποστασιοποιημένης κοινωνίας ή μιας “αδιάφορης” νεολαίας. Σε αυτή την εξίσωση δεν είναι δυνατόν να απουσιάζουν οι ευθύνες του συνόλου του πολιτικού συστήματος αλλά και του καθενός από όσους εμάς επιλέξαμε την ενασχόληση με τα κοινά.

Το χάσμα μεταξύ κοινωνίας και πολιτικής πολλές φορές μοιάζει αγεφύρωτο.  Η συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας θεωρεί ότι ανεξαρτήτως του τι θα πράξουν στις επόμενες εκλογές ή του τι συζητείται στη δημόσια σφαίρα, η πολιτική και οι πολιτικοί δεν πρόκειται να ακούσουν, ούτε καν να προβληματιστούν.  Σε αυτό, συμβάλει και η εντελώς αφοριστική άποψη ότι “όλοι το ίδιο είναι” και η εντύπωση ότι εαν δεν προέρχεσαι από πολιτικό “τζάκι” ή κομματικό σωλήνα είσαι καταδικασμένος να μην εκλεγείς.

Εαν έχει αποδείξει κάτι τις τελευταίες δεκαετίες η κοινωνία της Κύπρου είναι η σταδιακή και αυξανόμενη αποδέσμευση από κομματικά στεγανά.  Ιδιαίτερα οι νέοι (όσοι βέβαια ασχολούνται έστω και ελάχιστα) επιλέγουν πρόσωπα και όχι κόμματα, δεν αισθάνονται “προσκολλημένοι” ούτε τους χαρακτηρίζει ιδιαίτερος κομματικός “πατριωτισμός”.

Αυτή η αλλαγή συμπεριφοράς είναι καιρός να μεταφραστεί και σε πράξη.  Να ακούσουμε τα ξεκάθαρα μηνύματα της κοινωνίας και να τολμήσουμε άλμα προς τα εμπρός με ουσιαστικούς και ριζικούς εκσυγχρονισμούς.  Για χρόνια -δεκαετίες ίσως- κρατά η συζήτηση περί Οριζόντιας Ψηφοφορίας και σχεδόν πάντα ενώ -σχεδόν- όλοι τάσσονται υπέρ, μεταθέτουν τη συζήτηση για “αργότερα”.

Η νέα γενιά επιλέγει πρόσωπα, απαλλαγμένη από στεγανά και αγκυλώσεις. Ώρα να τους ακούσουμε!

Η Οριζόντια Ψηφοφορία δεν είναι κάτι καινούργιο, ούτε μια παγκόσμια πρωτοτυπία και αυτό σε ένα βαθμό θα έπρεπε να μας “καθησυχάζει”.  Αρκετές χώρες σήμερα εφαρμόζουν διάφορα μοντέλα οριζόντιας ψηφοφορίας σε διαφορετικές εκλογικές αναμετρήσεις με μεγάλη επιτυχία, και έχει συμβάλει σε ένα βαθμό στη μείωση της αποχής.  Μοντέλα οριζόντιας ψηφοφορίας εφαρμόζονται σε χώρες όπως είναι το Λουξεμβούργο(Βουλευτικές και Ευρωεκλογές), Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ελβετία, Τσεχία, Σλοβακία.

Ουσιαστικά και με απλά λόγια, η Οριζόντια Ψηφοφορία δίνει τη δυνατότητα στον ψηφοφόρο να επιλέξει υποψηφίους που τον εκφράζουν όχι μόνο από ένα κομματικό χώρο αλλά από διαφορετικούς, αν αυτό επιθυμεί.  Το μοντέλο που τα τελευταία -αρκετά- χρόνια συζητείται στην Κύπρο είναι ο ψηφοφόρος να έχει την ευχέρεια να επιλέξει υποψήφιους από διάφορους συνδυασμούς και να δείξει την προτίμησή του σε κομματικό φορέα σε ξεχωριστό σημείο.  Ένα σχεδόν πανομοιότυπο μοντέλο εφαρμόζεται στο Λουξεμβούργο.  

Ένα παρόμοιο μοντέλο Οριζόντιας Ψηφοφορίας εφαρμόζεται στο Λουξεμβούργο

Είναι εύκολα αντιληπτό ότι με την εφαρμογή της Οριζόντιας Ψηφοφορίας, θα ασκηθεί και μια έμμεση “πίεση” στα κόμματα να διευρύνουν εκ των πραγμάτων τον πολιτικό τους λόγο και θέσεις αφού πλέον θα απευθύνονται σε μια ευρύτερη “δεξαμενή” ψηφοφόρων.  Είναι ξεκάθαρη η στροφή που θα αναγκαστούν να κάνουν αρκετά εκ των κομμάτων που μέχρι σήμερα προωθούσαν σχεδόν με ευλάβεια υποψηφίους προερχόμενους από “κομματικούς σωλήνες” σε άτομα περισσότερο πολυσυλλεκτικά, με ικανότητες και δυνατότητες διείσδυσης σε όλο το εύρος της κοινωνίας.

Μέσα από μια διαδικασία τόσο “ανοιχτή” και προοωθημένη, ο κάθε ένας και η κάθε μια από εμάς θα μπορεί να επιλέξει εκείνους κι εκείνες τους υποψήφιους που μας εκφράζουν περισσότερο.  Την ίδια στιγμή, άτομα που έχουν πολλά να προσφέρουν και που ως ανεξάρτητοι υποψήφιοι με το υφιστάμενο καθεστώς συγκεντρώνουν λίγες εως ελάχιστες πιθανότητες εκλογής, με την Οριζόντια Ψηφοφορία θα αξιολογούνται επί ίσοις όροις.  

Δεν μπορεί η αυξανόμενη -σε επίπεδο μάστιγας- αποχή να είναι ευθύνη -μόνο- μιας αποστασιοποιημένης κοινωνίας ή μιας “αδιάφορης” νεολαίας.

Κατά την διετία 2014-2015 από τρεις δημοσκοπήσεις που διενεργήθηκαν από την Πλατφόρμα “Διαφάνεια Τώρα” διαφάνηκε η καθολική επιθυμία της κοινωνίας για εφαρμογή της Οριζόντιας αφού 83%-85% απάντησαν ότι επιθυμούν εφαρμογή της.  Σε μια αντίστοιχη δημοσκόπηση της εταιρείας Prime (13/12/2013) 64.3% από όσους δήλωσαν αρχικά ότι θα απείχαν, απάντησαν ότι θα ψήφιζαν εάν υιοθετείτο η Οριζόντια Ψηφοφορία.  Αυτό καταμαρτυρά ότι η  Οριζόντια Ψηφοφορία είναι κοινωνική επιταγή αλλά και μέτρο αναχαίτισης της αποχής, έστω μείωσής της.

Αδυνατώ να αντιληφθώ γιατί συγκεκριμένα κόμματα δογματικά εμμένουν στο να μην αφουγκράζονται τα μηνύματα της κοινωνίας προβάλλοντας αναχρονιστικά και ετεροχρονισμένα επιχειρήματα παρωχημένων εποχών και καθεστώτων.  Τον περασμένο Ιούλιο (17/07/2020) η Ολομέλεια της Βουλής με 27 ψήφους εναντίον και 22 υπέρ (2 αποχές) απέρριψε για ακόμα μια φορά την υιοθέτηση της Οριζόντιας ψηφοφορίας.

85% της κοινωνίας επιθυμεί εφαρμογή της οριζόντιας ψηφοφορίας

Όσα κόμματα επιχειρούν να ανακόψουν τις απαιτήσεις της εποχής μας θα συνειδητοποιήσουν σύντομα ότι η ίδια η ιστορία θα τους προσπεράσει.  Είναι οι ίδιες κομματικές δυνάμεις που νιώθουν “ασφάλεια” με την αυξανόμενη αποχή, προτιμούν να ψηφίζουν οι λίγοι και “δικοί” τους παρά οι πολλοί.  Είναι με μεγάλη ικανοποίηση που παρατηρώ τον κομματικό φορέα στον οποίο ανήκω, τον ΔΗΣΥ διαχρονικά να τάσσεται υπέρ της Οριζόντιας Ψηφοφορίας και να υπερψηφίζει προτάσεις που έρχονται στη Βουλή και να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες για την εφαρμογή ενός τόσο αναγκαίου μεταρρυθμιστικού μέτρου.

Η Οριζόντια Ψηφοφορία δεν είναι σύνθημα, ούτε ουτοπία.  Διάφορα μοντέλα της εφαρμόζονται εδώ και χρόνια (Panachage voting system κα) σε πολλές ανεπτυγμένες χώρες και δημοκρατίες.  Η κοινωνία το απαιτεί, η εποχή το επιβάλει.  Είναι καιρός πλέον να το κάνουμε πραγματικότητα.  Ως Κωνσταντίνος τάσσομαι ανεπιφύλακτα υπέρ και θα καταβάλω όλες μου τις δυνάμεις για να το δω να εφαρμόζεται.  Ίσως έτσι να δούμε μια νέα σελίδα στην άσκηση της πολιτικής στην χώρα μας.  Μπορεί αυτό να φοβίζει αυτούς που τάσσονται εναντίον της οριζόντιας, η πρόοδος.