Ν’ αγαπάς την ευθύνη
να λες εγώ, εγώ μονάχος μου
θα σώσω τον κόσμο.
Αν χαθεί, εγώ θα φταίω
(Νίκος Καζαντζάκης)
Περνώ χρόνια μπροστά από το μνημείο των Πεσόντων Εθελοντών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, επί της Λεωφόρου Γρίβα Διγενή. Για χρόνια έλεγα ότι δεν με ικανοποιεί η εικόνα του χώρου πρασίνου. Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια όμως, μετά την επιστροφή μου από τις σπουδές, με ενοχλούσε ακόμη περισσότερο. Γκρίνιαζα για την ασχήμια και την εγκατάλειψη, για λίγο και μετά προχωρούσα με τη ζωή μου. Μέχρι να το ξαναδώ, ξανά απ’την αρχή. Συνειδητοποίησα ξαφνικά ότι δεν έχει νόημα αυτή η διελκυστίνδα μιζέριας και απραξίας. Αντιλήφθηκα ότι η χειρότερη συνέπεια της οικονομικής κρίσης ήταν η αλλοτρίωση. Μας άλλαξε η ύφεση, επιλέγουμε το παράπονο και τον ωχαδερφισμό, τη μιζέρια και την απαξίωση.
Ποιός μπορεί να μας αδικήσει άλλωστε; Εμάς που ήρθαμε πίσω από τις σπουδές μας με όνειρα και φιλοδοξίες για να αντικρύσουμε μια γκρίζα πραγματικότητα. Είδαμε μικρομεσαίες επιχειρήσεις συνυφασμένες με την παιδική μας ηλικία να βάζουν λουκέτο, τους γονείς μας αγχωμένους, την Πάφο μας σε μαρασμό. Κι εμείς αμήχανοι και απογοητευμένοι είμασταν απλοί θεατές, αντικρύσαμε την πόλη που μεγαλώσαμε και αγαπήσαμε να ναυαγεί ανήμποροι να αντιδράσουμε! Είδαμε μια δυσλετουργική πραγματικότητα, ένα γραφειοκρατικό τέρας που ευνοεί τους λίγους και τους βολεμένους. Η πόλη μας, μας πλήγωσε κι εμείς της το ανταποδίδαμε με αδιαφορία!
Αρκετά απογοητευτήκαμε, ως εδώ! Πρέπει τώρα, “να κάνουμε άλμα πιο γρήγορο απ’τη φθορά”. Άλλωστε μέχρι τώρα φοβόμασταν, από τώρα και στο εξής πρέπει να ελπίζουμε! Μόνο η ελπίδα μπορεί να ανατρέψει τα πάντα, η ελπίδα αλλά και το αίσθημα ευθύνης. Επιβάλλεται η αλλαγή! Αυτή την αλλαγή είναι που όχι μόνο πρέπει να απαιτούμε αλλά και να δουλέψουμε για να την πετύχουμε! Ιδιαίτερα εμείς οι νέοι.
Τώρα είναι η ώρα ως νέοι να βγούμε μπροστά, έχουμε τις δυνάμεις και το κουράγιο. Κυρίως όμως έχουμε την όρεξη και τις γνώσεις. Τώρα είναι η ώρα της δικής μας γενιάς και οφείλουμε να το αντιληφθούμε πριν μας προσπεράσει! Δεν είναι ζήτημα μάχης του παλιού εναντίον του νέου ούτε αντικατάστασης, είναι ευθύνη. Το θέμα είναι απλό, μόνο το φρέσκο και το καινούργιο μπορούν να ανασύρουν από τη ναφθαλίνη και από τη νάρκη την ελπίδα. Έχω εμπιστοσύνη σε αυτή τη γενιά και είμαι σίγουρος ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε!
Είναι γι’αυτό που ως Νεολαία του Δημοκρατικού Συναγερμού Πάφου, μέσα από απλές συμβολικές κινήσεις επιχειρούμε να δώσουμε χρώμα και ελπίδα στην πόλη μας. Το Σάββατο 14 Νοεμβρίου εγκαινιάσαμε ένα νέο θεσμό, τον “αλλάΖΩ την πόλη μου! :)”. Αποφασίσαμε να αναδιαμορφώσουμε αυτό το κεντρικό σημείο της πόλης μας επί της Λεωφόρου Γρίβα Διγενή. Με όρεξη και όραμα ενώσαμε δυνάμεις με τοπικούς φορείς και ιδιώτες και μετατρέψαμε το Σάββατό μας σε γιορτή αγάπης. Θα ακολουθήσουν κι άλλα. Θα συνεχίσουμε, θα εξελίξουμε και αυτό το θεσμό, αυτός είναι άλλωστε ο ρόλος μας! Να αλλάξουμε όλα όσα δεν μας αρέσουν. Να δίνουμε μια νότα αισιοδοξίας και φρεσκάδας, να αποδεικνύουμε καθημερινά ότι υπάρχει κι άλλος τρόπος.
Ζήσαμε μέσα από το “Κοινωνικό Βιβλιοπωλείο” το μεγαλείο και την ανθρωπιά των συμπολιτών μας, μέσα από το “αλλάΖΩ την πόλη μου! :)” επιχειρούμε να διευρύνουμε τις δράσεις ελπίδας! Αυτό δεν μπορεί να μας το στερήσει κανείς, έχουμε και όνειρα και ελπίδες και έχουμε και τα μέσα να τα πετύχουμε. Είμαστε αποφασισμένοι να πετύχουμε ένα καλύτερο αύριο για εμάς και για την πόλη μας! Απευθύνουμε κάλεσμα σε κάθε νέο και νέα της πόλης να ενώσουμε δυνάμεις, να αποδείξουμε ότι υπάρχει και ο δικός μας τρόπος!
Τώρα, κάθε μέρα που θα περνώ μπροστά από το χώρο του πρώτου “αλλάΖΩ την πόλη μου! :)” θα αισθάνομαι περηφάνια, γιατί μια παρέα νέων πήρε την κατάσταση στα χέρια της. Δεν περιμένε δια μαγείας να μπει χρώμα στη ζωή μας, το βάλαμε εμείς. Και όσο θα παιρνά ο καιρός και θα βλέπουμε το πάρκο να ανθίζει, να μεγαλώνουν τα φυτά τόσο θα μεγαλώνει και η ελπίδα. Το ίδιο και στην επόμενη δράση, και στην μεθεπόμενη, μέχρι η αλλαγή να γίνει τρόπος ζωής! Άλλωστε είναι από τα απλά πράγματα που ξεκινούν οι μεγάλες αλλαγές! Και τότε θα είμαι ακόμα πιο σίγουρος ότι τούτη η γενιά των νέων της πόλης μας έχει ραντεβού με το πεπρωμένο.
