Ποιος μας κομμάτιασε τη συνέχεια
ποιος μας τεμάχισε τις ώρες,
ποιος μας διέσπασε τις στιγμές;
Κώστας Μόντης
Οι παρέες της γενιάς μου βασανίζονται από μια αγωνία: θα ζήσουμε χειρότερα από τους γονείς μας. Το μέλλον μας, που κάποτε ήταν μια υπόσχεση, πλέον έχει καταντήσει απειλή. Η καθημερινότητα που ορίζει η οικονομική κρίση δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας ή στατιστικού λάθους. Ο θυμός, η αγανάκτηση, η απογοήτευση κυριαρχούν. Η περιφρόνηση για την πολιτική, τους πολιτκούς, το πολιτικό σύστημα που στηρίχτηκε στις πελατειακές σχέσεις και το λαϊκισμό είναι η νέα πραγματικότητα. Η καχυποψία, η οργή δεν είναι άδικη.
Σε άυτό το πλαίσιο είναι που πρέπει να τεθούν δύο βασικά και θεμελιώδη ζητήματα. Πρώτον, να κάνουμε ως οργανωμένα σύνολα νεολαιών την αυτοκριτική μας για το τι προσφέρουμε τελικά όλα αυτά τα χρόνια στην κοινωνία. Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να συμβάλουμε ουσιαστικά και θα μπορέσουμε να μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία διαμορφώνοντας εμείς οι ίδιοι την κοινωνία στην οποία θέλουμε να ζήσουμε τα επόμενα χρόνια. Δεύτερο, να πείσουμε τους νέους ότι οι μηδενιστικές προσεγγίσεις, ο απορριπτισμός σε κάθε τι “πολιτικό” δεν είναι η λύση, δεν είναι καν αντίδραση, είναι άνευ όρων παράδοση των όπλων.
Για να είμαι απολύτως σαφής και ξεκάθαρος, γνωρίζω ότι ο κόσμος σταμάτησε να ακούει τις πολιτικές νεολαίες. Για να μας ακούσουν λοιπόν, πρέπει να τους αποδείξουμε ότι καταλάβαμε και ότι είμαστε διατεθειμμένοι να κάνουμε άμεσα τις κινήσεις που πρέπει. Άλλωστε, ως ΝΕΔΗΣΥ δεν είμαστε τίποτε άλλο από μια παρέα νέων. Είμαστε κι εμείς νέοι όπως τόσοι άλλοι της γενιάς μας που έχουμε να αντιμετωπίσουμε καθημερινά τις αγωνίες της ανεργίας, των πενιχρών μισθών και των δυσκολιών που αντιμετωπίζει η κοινωνία μας σήμερα. Αποτελούμε το θλιβερό κανόνα της εποχής. Αυτή η “παρέα”, της ΝΕΔΗΣΥ, λοιπόν αποτελείται από εμένα, εσένα, το συμμαθήτη μας που αν κι έχει διδακτορικό είναι ακόμα άνεργος, από τον κολλητό μας που αμοίβεται με 600ευρώ το μήνα, από φίλους μας που σκέφτονται να φύγουν για το εξωτερικό. Δεν είμαστε η “ελίτ” των λίγων, των βολεμένων, των παχουλών μισθών και των αναξιοκρατικών διορισμών. Δεν ανήκουμε σε αυτούς που μας έφεραν εδώ που φτάσαμε, ανήκουμε σε αυτούς που ζητούν επιτακτικά να τιμωρηθούν οι υπάιτιοι. Είμαστε νέοι με ανησυχίες, αγωνίες και οράματα σαν οποιοδήποτε νέο στην Κύπρο του σήμερα, που θέλουμε επιτέλους να δούμε το μέλλον μας να είναι ευοίωνο και ελπιδοφόρο. Για εμάς ο στόχος είναι ένας, δεν μπορεί να είναι άλλος, να ξεπεράσουμε τα όσα προβλήματα βρήκαμε μπροστά μας με τις επιστροφές μας από τις σπουδές, να ζήσουμε καλύτερες μέρες!
Έχουμε όρεξη για προσφορά και για σκληρή δουλειά. Αισθανόμαστε ότι μας βαραίνει η ευθύνη και είναι η ώρα που πρέπει να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Είναι η ώρα της ειλικρίνειας και της αλλαγής, να αφουγκραστούμε τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς κάθε νέου και νέας αλλά και να τους στηρίξουμε, για να γίνουμε κι εμείς καλύτεροι. Οι ευθύνες ξεκινούν από τα όνειρά μας, και όταν τα όνειρά μας είναι σημαντικά πρέπει να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες γενναία!
Ως ΝΕΔΗΣΥ λοιπόν, θέσαμε ως πρώτιστο στόχο μας να νιώσουμε και πάλι τις αγωνίες της κοινωνίας, να ακούσουμε τις αντιρρήσεις της αλλά και ταυτόχρονα να βρεθούμε δίπλα της σ’αυτές τις δύσκολες στιγμές που περνάει. Είναι χρέος μας λοιπόν, να φέρουμε στο προσκήνιο ένα νέο πατριωτισμό προκειμένου οι νέοι μας να σηκώσουν ξανά κεφάλι. Τον πατριωτισμό της αλληλεγγύης και της αλληλοβοήθειας, προκειμένου να μπορέσουν να ζουν οι νέοι μας με αξιοπρέπεια, ώσπου να περάσουν τα δύσκολα και να σταθούν και πάλι στα πόδια τους.
Είναι γι’αυτό που έχουμε προγραμματίσει μια σειρά από δράσεις και παρεμβάσεις, στοχεύοντας να κάνουμε την εθελοντική προσφορά καθημερινότητα δίνοντας τη μάχη ενάντια στη μιζέρια, όλοι μαζί. Γνωρίζουμε ότι η αλληλεγγύη είναι αυτή που θα μας φέρει ξανά κοντά στους νέους. Όχι, για να κερδίσει ο κομματικός μας φορέας, αλλά γιατί πλέον είναι ζήτημα υπευθυνότητας απέναντι στο συνάνθρωπό μας. Ως πρώτες μας δράσεις λοιπόν έχουμε επιλέξει τη δημιουργία δύο νέων θεσμών, του “Κοινωνικού Βιβλιοπωλείου” και του “Αλλάζουμε τη Γειτονιά μας”. Μέσα από την πρώτη μας δράση, το Κοινωνικό Βιβλιοπωλείο, αισθάνομαστε πιο δυνατοί και ακόμα πιο αποφασισμένοι να συνεχίσουμε. Η συγκινητική ανταπόκριση του κόσμου αποδεικνύει για ακόμη μια φορά ότι ακόμα κι όταν όλα φαντάζουν δύσκολα η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη του λαού μας δεν έχει διαβρωθεί, παραμένουμε το ίδιο αγνοί και ανθρώπινοι! Θέλουμε να ευχαριστήσομε τον κάθε ένα και την κάθε μια που προσέφεραν στο Κοινωνικό Βιβλιοπωλείο, που μας βοήθησαν να βοηθήσουμε συλλέγοντας πέραν των 300 βιβλίων και σχολικών ειδών. Η ανώνυμη, ανιδιοτελής προσφορά των συμπολιτών μας μας οπλίζει με αυτοπεποίθηση αλλά και ευθύνη να συνέχισουμε τις δράσεις μας, να ενισχύσουμε την προσφορά μας!
Δηλώνουμε παρόντες και αποφασισμένοι! Δεν θα ανεχτούμε σε καμία περίπτωση συμβιβασμό με γεγονότα και καταστάσεις που δε συμβαδίζουν με τις ιδέες μας. Θα μιλάμε ξεκάθαρα, με γωνίες και ενάντια σε καθεστωτικές λογικές και μικροπολιτικά στεγανά. Ο ρόλος μας απαιτεί να εκφράζουμε τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς μιας γενιάς που θα θέσει τις βάσεις για μια νέα κοινωνία. Μια κοινωνία με άλλη νοοτροπία. Πρέπει να ξανασυλλαβίσουμε τις ανάγκες μας και είμαστε έτοιμοι να το κάνουμε.
