Έχουμε μπει (και επίσημα) στην προεκλογική περίοδο. Έχουμε μάθει άλλωστε να προσαρμοζόμαστε σε “περιόδους” και ανάλογα να λειτουργούμε και να σκεφτόμαστε. Καλοκαιρινή περίοδος, περίοδος Παγκύπριων εξετάσεων, προεκλογική περίοδος. Έτσι και τώρα, χωρίς σχεδόν μια ολόκληρη εβδομάδα να περάσει, μπήκαμε για τα καλά στο “χορό” και επιβεβαιώνεται -καλώς ή κακώς- πόσο εύστοχος όρος είναι η “αναμέτρηση”. Ο διάλογος επίσης είναι απόλυτα θεμιτός και σεβαστός, αποτελεί άλλωστε θεμελιώδη αρχή της Δημοκρατίας.  Αναμενόμενο επίσης να οξυνθεί το κλίμα.   Δεν είναι ούτε η πρώτη φορά – ούτε η τελευταία – που υποψήφιοι εισέρχονται σε λεκτικές αντιπαραθέσεις.  Το έχουμε συνηθίσει, είναι σχεδόν αυτονόητο αλλά και προβλεπόμενο. Είναι κι αυτό στα παρελκόμενα της “προεκλογικής περιόδου”.

Αλίμονο όμως! Θα ανέμενε κανείς πως στην Πάφο του 2016 (με ότι αυτό συνειρμικά συνεπάγεται) δεν θα ακολουθούσαμε την πεπατημένη. Θα επιβαλλόταν – μετά από όλα αυτά που ζήσαμε τα τελευταία χρόνια – τα πράγματα να ήταν διαφορετικά. Θα επιβαλλόταν να θέταμε εξαρχής τις προτεραιότητές μας και τις βασικές προϋποθέσεις ενός αλλιώτικου παρόντος αλλά και τα θεμέλια για ένα αλλιώτικο, καλύτερο μέλλον.

Δεν μπορεί να αποτελεί πρωταρχικό στόχο κανενός από εμάς, πόσο μάλλον των βασικών υποψηφίων για τη Δημαρχία της πόλης, η πόλωση του κλίματος και ο διχασμός μιας βασανισμένης πόλης σε υποστηρικτές του ενός ή θιασώτες του άλλου. Αυτό για εμένα είναι ίσως το πιο απαισιόδοξο, δεν μας έχουν διδάξει τίποτα τα λάθη του παρελθόντος, του άμεσου αλλά και του πιο μακρινού; Ίσως να μην με προβλημάτιζε τόσο αν δεν παρακολουθούσα τις τελευταίες μέρες την “επιδημική” επίδραση της πόλωσης στον κόσμο της Πάφου. Ειδικά σήμερα, σε μια εποχή που για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία η μετάδοση της πληροφορίας γίνεται αστραπιαία και μπορεί να φτάσει σε όλους μας, αρχίζει να παίρνει διαστάσεις μάστιγας.

Η ευθύνη του δημόσιου λόγου σε κρίσιμες, κρισιμότατες ώρες, απαιτεί την παράθεση επιχειρημάτων και θέσεων, την ανταλλαγή απόψεων και τη διεξαγωγή ωφέλιμου διαλόγου με επίκεντρο την Πάφο. Όταν έχει απολείψει η λογική του ωφέλιμου διαλόγου, τι νόημα έχει να συζητάμε ποιος θα ηγηθεί στο θεσμό; Αφού αν ακολουθήσουμε τους ίδιους ρυθμούς θα καταλήξουμε να μην μείνει τίποτα όρθιο και να χωριστεί μια ολόκληρη πόλη στα δύο. Ας φανταστούμε μια πολιτική εκπομπή συζητήσεων στην τηλεόραση όπου κάθε συζητητής θα πλήρωνε “πέναλτι” κάθε φορά που θα χρησιμοποιούσε αφοριστικά το όνομα του ανθυποψηφίου του, θα ήταν πράγματι ένα θέμα απολαυστικό. Στην Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης πού είναι η πολιτική κουλτούρα που θα έπρεπε να μας χαρακτηρίζει;

Αναμένω τη διεξαγωγή μιας προεκλογικής περιόδου αλλιώτικης. Απαιτώ ως νέος μια προεκλογική όπου ο κάθε υποψήφιος θα παραθέσει νηφάλια τις θέσεις και τα επιχειρήματά του. Οι προτεραιότητές μας, ως πόλη, είναι σίγουρα άλλες. Αναμένω παρεμβάσεις για την ολοκλήρωση των έργων, για την ανάληψη της πόλης ως Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, για την ενίσχυση των μικρών επιχειρήσεων, για τη μείωση της ανεργίας, για τον επαναπατρισμό των νέων μας, για την ανάπτυξη στην πόλη που χτυπήθηκε από την κρίση όσο λίγες.

Οφείλω να παραμείνω αισιόδοξος. Έχω εμπιστοσύνη στους συμπολίτες μας ότι έχουμε την κριτική σκέψη και τη νηφαλιότητα να αποφύγουμε εξάρσεις και καταστροφικές διχόνοιες. Ελπίζω ότι θα καταλάβουμε νωρίς τα λόγια του Γκάντι, ότι ”Το μόνο αποτέλεσμα που θα έχει το οφθαλμόν αντί οφθαλμού, είναι να κάνει όλον τον κόσμο τυφλό”. Στο τέλος αυτής της περιόδου η Πάφος θα έχει και Δήμαρχο και Δημοτικό Συμβούλιο. Ο Δήμαρχος και οι Δημοτικοί Σύμβουλοι οφείλουν να υπηρετούν όλους τους πολίτες της Πάφου, ανεξαρτήτως πεποιθήσεων και ιδεολογικών απόψεων. Μέσα από αυτή την περίοδο μπορούν να προκύψουν θετικά, αυτό είναι το νόημα, να διεξάγουμε ένα ωφέλιμο διάλογο με μοναδικό γνώμονα το καλό της Πάφου, γι’ αυτή άλλωστε δεν είναι που δηλώνουμε παρών;

Ήρθε η ώρα να ξανασυλλαβίσουμε τις ανάγκες μας.