Έμαθα να θέτω υψηλά στη συνείδηση και στο σεβασμό μου τις δημοκρατικές διαδικασίες. Ανέκαθεν θεωρούσα την όποια εκλογική διαδικασία ως γιορτή της δημοκρατίας, κυρίως όμως την περίοδο που προηγείται των εκλογών. Βέβαια όλα αυτά όταν τα βίωνα ως ψηφοφόρος και όχι ως υποψήφιος. Σε τούτες τις εκλογές είχα την τιμή να είμαι υποψήφιος. Έζησα δηλαδή τη διαδικασία “εκ των έσω”.
Όταν το Φεβρουάριο έπαιρνα την απόφαση να κατέλθω ως υποψήφιος τίποτα και κανένας δεν με προετοίμαζε για το τι θα ακολουθούσε. Ναι κάποιοι μου είπαν θα είναι δύσκολο, θα έρθουν στιγμές απόγνωσης, θα είναι σκληρός ο αγώνας. Δεν μου είπε κανένας όμως πόσο όμορφος θα ήταν αυτός ο αγώνας, δεν με προετοίμασε κανείς για το μεγαλείο της ψυχής ετούτης της πόλης, δεν με προειδοποίησαν πόσο περήφανος θα αισθανόμουν για την επαρχία μου, ξέχασαν να μου αναφέρουν πως μετά από αυτή την πορεία δεν θα είμαι ποτέ ξανά ο ίδιος. Ναι, έχω αλλάξει, εσείς με έχετε αλλάξει. Γιατί απλά κάποιοι άνθρωποι είναι τόσο πολύ ξεχωριστοί, που αξίζει να ζεις, μόνο και μόνο για να τους συναντήσεις, κάποτε…Κάποιοι άνθρωποι έρχονται στη ζωή μας, αφήνουν το αχνάρι τους και δεν είμαστε ποτέ πια οι ίδιοι. Εσείς με ποτίσατε με την ανθρωπιά σας, εσείς με ενισχύσατε με τις εμπειρίες και τη φιλοξενία σας, εσείς με βελτιώσατε με τις συμβουλές και την αγάπη σας. Ευτύχησα να συζητήσω με αρκετούς από εσάς, να αφουγκραστώ τα προβλήματα και τις ανησυχίες σας, να ανταλλάξουμε απόψεις και να μοιραστούμε ένα κοινό όραμα για την επαρχία αλλά και για την πατρίδα μας.
Στο λίγο διάστημα που είχα στη διάθεσή μου επιχείρησα να παρουσίασω τις απόψεις μου, τις προτάσεις μου, τη δική μου φιλοσοφία. Προσπάθησα να συζητήσω και να γνωρίσω προσωπικά όσους περισσότερους μπορούσα. Έθεσα από την πρώτη στιγμή ως βασικό μου στόχο να πορευτώ με αξιοπρέπεια και νηφαλιότητα και να πλαισιώνομαι από άτομα που ενστερνίζονται το δικό μου τρόπο σκέψης. Θέλησα να πάω ενάντια στο ρεύμα, σε μια περίοδο που η συντριπτική πλειοψηφία της γενιάς μου γυρίζει τις πλάτες στην πολιτική και στους πολιτικούς εγώ βγήκα μπροστά για να αποδείξω ότι τούτη η γενιά μπορεί, αλλά κυρίως πρέπει, να έχει λόγο αλλά και ρόλο.
Ευτύχησα να έχω δίπλα μου την οικογένειά μου, τους φίλους μου, να δημιουργήσω σχέσεις ζωής και αυτό για εμένα αποτελεί τη μεγαλύτερη παρακατήθηκη αυτής της προσπάθειας. Αποδείξαμε ότι αυτή η προσπάθεια δεν ήταν ατομική ούτε εφήμερη. Μια “παρέα” νέων είμαστε που πιστέψαμε στα όνειρά μας και αυτό κανείς δεν μπορεί να μας το αφαιρέσει. Δεν είχαμε επικοινωνιολόγους, ούτε υπεύθυνους εκστρατείας. Φέραμε, έστω και για λίγο, την πολιτική στα μέτρα μας. Ζήσαμε το “όνειρο”, ένα όνειρο που για καιρό το στέρησαν στη δική μου γενιά. Αυτό λοιπόν ήταν το όνειρο για όσους αναρωτήθηκαν και για όσους το φοβήθηκαν. Το όνειρο είναι η ελπίδα, είναι μια παρέα νέων με ιδανικά και αξίες να καταθέτουν τη ψυχή τους για τον τόπο τους, μια γενιά πληγωμένη να στέκεται στα πόδια της και να δηλώνει παρών. Αυτό το όνειρο παραμένει ζωντανό, δυνάμωσε, γιγαντώθηκε και το οφείλω στον κάθε ένα και στην κάθε μια που το μοιράστηκε μαζί μου. Άλλωστε “Ένα όνειρο που ονειρευόμαστε μόνοι μας είναι απλά ένα όνειρο. Ένα όνειρο που ονειρευόμαστε μαζί με άλλους μπορεί να γίνει πραγματικότητα.”
Το τιμητικό αποτέλεσμα των εκλογών της 22ας Μαϊου αποδεικνύει ότι οφείλουμε να παραμείνουμε ενεργοί, το οφείλουμε σε όλους όσους πίστεψαν στην προσπάθειά μας αλλά και σε πολλούς άλλους που πρέπει να πειστούν. Για εμένα οι ψήφοι δεν μετρώνται, ζυγίζονται. Είναι βαριά λοιπόν η ευθύνη αλλά και η εντολή, να συνεχίσουμε μαζί όπως ακριβώς αρχίσαμε. Αυτή η όμορφη πορεία δεν μπορεί να έχει τέλος, πώς μπορεί άλλωστε; Σεμνά και ταπεινά θα πορευτούμε, ακόμη πιο δυνατά, να προσφέρουμε σε αυτή την πόλη με όλες μας τις δυνάμεις. Είμαστε ενώπιον μιας ιστορικής ευθύνης, να στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις τους εκλεγέντες βουλευτές της επαρχίας μας, το έργο που έχουν να επιτελέσουν είναι δύσκολο αλλά και νευραλγικό. Ο κύριος Κώστας Κωνσταντίνου αναλαμβάνει για 6η θητεία να συμβάλει στα κοινά της επαρχίας μας και όλοι πρέπει να συστρατευτούμε στο πλευρό του για το καλό της επαρχίας μας αλλά και του τόπου μας. Είχα την τιμή να συνυπάρξω με τρεις αξιόλογους συνυποψηφίους, τον Κώστα Κωνσταντίνου, τον Παναγιώτη Παπακυριακού και την Άρτεμη Σαββίδου. Οφείλω να τους συγχαρώ για τον αξιοπρεπή αγώνα που δώσαμε μαζί αλλά και να τους ευχαριστήσω για τις στιγμές που μοιραστήκαμε.
Κυρίως όμως οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους συμπορευτήκατε μαζί μου αυτή την περίοδο. Εσείς είστε η εγγύηση, εσείς είστε η ψυχή, εσείς οι συνοδοιπόροι αυτής της προσπάθειας. Εσείς η πυξίδα που με οδήγησε και που θα με οδηγεί. Εσείς είστε η κινητήρια μου δύναμη! Παραμένω πιστός σε όσα διακήρυττα και σε όσα υποστήριξα σθεναρά. Αθεράπευτος “ονειροπόλος” θα συνεχίσω να αγωνίζομαι για “λίγο όνειρο ακόμα” και είμαι σίγουρος ότι μαζί ή θα τον βρούμε τον δρόμο ή θα τον φτιάξουμε!
Τούτη η προσπάθεια δεν ήταν ατομική, ήταν η δική μας έκφραση μιας ιδέας, και “οι ιδέες είναι σαν τα φαντάσματα, περνάς ανάμεσά τους κι αυτά εξακολουθούν να υπάρχουν. Τις κλωτσάς, κι εκείνες δε σαλεύουν! Εάν δεν τους λείψεις εσύ, δεν πρόκειται να λείψουν ποτέ.” Και τίποτα δεν μπορεί να ανισταθεί σε μια ιδέα που έχει έρθει η ώρα της. Έχουμε χρέος και ευθύνη οι ιδέες μας να παραμείνουν ζωντανές.
